می جویمت چنان که
                       لب تشـــنه آب را !!
میخواهمت چنان که 
                      تن خسته خواب را!!

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید
مگر مساحت رنج مرا حساب کنید

حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد
خلاص از قفس وعده و وعیدت کرد
سیاه بود و سیاهی هر آنچه می دیدی
تو را سپرد به آیینه رو سپیدت کرد
چه گفت با تو در آن لحظه های تشنه حسین؟
کدام زمزمه سیراب از امیــدت کرد؟
به دست و پای تو بار چه قفلــــها که نبود
حسین آمد و سرشار از امیدت کرد
جنون تورا به مرادت رساند نا گا هان
عجب تشرف سبزی!جنون مریدت کرد
نصیب هر کس و ناکس نمی شود این بخت
قرار بود بمیری خدا شهیدت کرد
نه پیشوند و نه پسوند، حرّ حرّی تو

حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد

مثل همیشه عشق

              غمگین و خسته است.

 مثل همیشه اشک

            در خون نشسته است.
اخبار،
      تازه نیست
              همچون گذشته است.

عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد!!!! 

عزم دیـــــــدار تو دارد جان بر لب آمده

باز گردد یا برآید چیست فرمان شما؟!

 خسته ام از این کویر، این کویر کور و پیــر
این هبوط بی دلیل ،این سقوط ناگزیــــــر
آسمان بـــــی هدف ،بادهای بــــی طرف
ابر های سر به راه ، بید های سر به زیـــر
ای نظاره ی شگفت ، ای نگاه ناگهـــــــان
ای هماره در نظر ای هنوز بی نظیـــــــــر
آیه آیه ات صریح ‏، سوره سوره ات فصیح
مثل خطی از هبوط مثل سطری از کویــر
مثل شعر ناگهان ، مثل گریه بی امــــــان
مثل لحظه های وحی ،اجتناب ناپذیـــــــر
ای مسافر غریب ، در دیار خویشتـــــــــن
با تو آشنا شدم، با تو در همین مسیـــــر!
از کویر سوت و کور ‏، تا مـــــــرا صدا زدی
دیدمت ولی چه دور دیدمت ولی چه دیر!
این تویی در آن طرف ، پشت میله ها رها
این منم در این طرف ،پشت میله ها اسیر
دست خستــــه ی مرا ، مثل کودکی بگیر
با خودت مرا ببر ، خسته ام از این کویــــر!

همـای اوج سعادت به دام ما افتــــــد
اگر تو را گــــــــــذری بر مقام افتـــــد
به ناامیدی از این در مرو بزن فالـــــی

بود که قرعه ی دولت به نام ما افتد؟!