برای پاسخ حست که صد سوالی بود

            کتابخانه ی ذهنم همیشه خالی بود

                    نگاه کرد نخندید خیره شد به قلم

                        نگاه زنده ی دفتر که روی قالی بود

                           و جان گرفت الفبـــــــــای درس  شما

                                      وحس تازه ی شعری که این حوالی بود

                                  غزل شروع پریــــــــدن و اوج یک دفتر

                          که جلد کهنه ی بازش به شکل بالی بود

                   دهن گشوده بود نگاهت و واژه می بلعید

            فضای از تو سرودن چه قدر عالی بود

    نگاه خسته ی دفتر به من و من به شما

وهر نگاه تو یک جمـــــله ی سوالی بود

 چه سرگذشتی غم انگیز تر از اینکه کرم ابریشم تمام عمر قفس

 می بافت ولی به فکر پریدن بود  ! 

 جز او سرابی بیش نیست ...